Een peuter met verdriet

Een peuter van drie op de kinderopvang heeft pas zijn oma verloren. Op zich merk je niet veel van het verdriet bij dit kind, behalve dat hij opeens erg angstig is als zijn ouders afscheid nemen. hoe kan ik hem helpen zijn verdriet te verwerken en een plekje te geven?

Mijn antwoord:
Je zou willen dat kinderen geen verdriet hoeven mee te maken. Maar dat kan helaas niet. Verlies hoort bij het leven. Niet alleen de dood kan tot groot verdriet leiden, maar bijv. ook een echtscheiding van de ouders, het verlies van een vriendschap of een verhuizing.
Bij elk verdriet hoort een rouwproces. Dat zorgt voor aanpassing en acceptatie van de nieuwe situatie.
Ieder kind rouwt op zijn eigen manier en neemt daar zijn eigen tijd voor. Het ene kind speelt bijvoorbeeld met knuffels het overlijden na, terwijl een ander reageert met scheidingsangst.
Het verlies van een oma is voor een kind intens, onbegrijpelijk en onoverzichtelijk. Kinderen vanaf 2 jaar beseffen een beetje wat verlies is, maar ze kunnen hun verdriet nog niet goed onder woorden brengen. Ze reageren vaak met een stilstand of teruggang in hun ontwikkeling. Zoals bij het jongetje merk je dat aan de scheidingsangst, wat in principe alleen voorkomt bij baby's.
Ik denk dat je het beste met de ouders kan overleggen wat de beste aanpak zou kunnen zijn.
Je kan het kind ook de tijd gunnen bij het afscheid nemen van de ouders.
Geef het kind extra aandacht en praat over zijn angst en benoem deze ook.
Door goed te luisteren naar het kind en aanwezig te zijn en aandacht te geven voelt het kind zich goed en begrepen. Hierdoor voelt het kind zich veilig.
Je zou het kind een verhaaltje voor kunnen lezen die te maken hebben met overlijden van een dierbaar persoon.
Laat hem bijvoorbeeld een mooie tekening maken voor de overleden oma.
Je kan dit dan samen in een mooi doosje stoppen dat een speciaal plekje krijgt of dat het kind in een tasje mee kan nemen.

Voorbeelden van boekjes kunnen zijn:
- Lieve oma pluis van D. Bruna
- De oma van Jules van A. Berenbrouckx